پس این دیگری کیست که وابستگی ام به آن بیش از پیوندم با خویشتن است. چون حتی وقتی که هویت خویش را می پذیرم باز اوست که آشفته ام می کندم.
پ.ن
هر مهمانی یه روز تموم میشه.