من چقدر می تونم بد باشم؟

آخه مگه من کیم؟  هم آدم ها فکر میکنند که می تونند خیلی خوب باشند. یادم افتاد به این شعر

یوسف گم گشته بازا که بروید باز گل دل گل خزان را دیدیو هیچم نگفتی چو فردا شود فکر فردا کنیم. من نه آنم که خواری کشم از چرخ، را بر هم زنم ار غیر مرادم، را پاسخ گفت ای دارای خرمن، کاهی گاهی، بهر طوفان زده سنگیست پناهی گاهی. گاهی ز سر شوق مهمان دلم شو.

زیر نویس : همه چیز رو دیده بودم وارونه بنویسند اینم از شاهکار من.

واک اِوی، دُونت سی گود بای تِرن اِروند، دونت لِت ایت دای

لاو ویل فایند اِ  وی تو یو

فیلینگ اَند اِموشنز

آر جاست لایک استورمی اوشنز

کن یو اِستی دِ وی یو آر

هیوِن نوز یو کام سو فار

لاو ویل فایند اِ وی تو یو

سو پرامیس می فُر اور

دِر ویل نِوِر(Never) بی اِ نور(Never)